Эпоха смертоносной пустыни - 1220-1508

[Lion]

Привет!

Дорогие друзя! Рад сообшить Вам, что опубликованы очередные тома “Военной Летописи”, которые охватывают 1220-1508 года. В этих томах читатель найдет историю монголских нашествии и борбы против него, описание бытв, где армянские войска выступили в качевстве союзничков монгол, описание весма интересных, но малоизвестных бытв армии Киликийского царства, их тактическое описание и многое другое.
В соответсвуюших томах были освешени и походы Тамерлана, последуюшая борьба племен Карк-коюнлу и Ак-коюнлу. Из мгли забвения удалось вывести многие славные бытви армянской истории и многие имена забытих героев.
Одним словом – в пердявленных на Ваш суд томах охвачено вся эпоха татаро-туркменских походов и владичевства. Вы тут найдете все то, что всегда интересовала Вас отнасительно этой эпохи, но которое Вы затруднялись узнать по причине малоизвестности первоисточников, их недастаточной изученности и тд...
Книги, как и предыдушие тома, можно найти в книжных магазинах на плошади Республика, в книжнем магазине у главного входа в ЕрГУ, в книжнем магазине у Медучилиша, а также в известном “Букинист”-е.
Одним словом – бог дал мне сили и помог мне продолжить это нелегкое дело. Славо богу – пока самая трудная преграда, которую мне приходилось одалевать, составляло всего лишь огромный обьем работы. Еше несколько месяцев упорного труда, еше несколько тома... и армяне будут в оконченном виде иметь свою военную летопись – а этим мало какие народы могут гардитса...

[Lion]

Основные политические образавание Армении 12-13 веков

1. Армения Закарянов – (1110-1180 – на севере Армении, 1180-1240 – на северных, восточних и централних районах Армении), как верховние сюзерени армянских земель.
2. Выдаюшияся княжеские рода Армении Закарянов
a. Ваграмяни (ветвь Закарянов)
b. Тмкабердци (в переводе – род из крепости по имени ”барабан”) (ветвь Закарянов)
c. Прошяни (спарапети Закарянов)
d. Орбеляни (ветвь Мамиконянов)
e. Вачутяни (ишхананц-ишхани Закарянов)
f. Допяни
g. Ширваняни
h. Вахтангяни
i. Джалаляни
j. Арцруни
k. Мамиконяни
l. Чордванели (огрузинившися ветвь Мамиконянов)
m. Багратиды

3. Киликийское княжество (1080-1198), Киликийское царство (1198-1375) (Рубиняни – 1080-1226) (Гетумяни – 1226-1342)

4. В Армении также в разное врмея 12-13 веков – Шахарменидский, Артухидский, Данишманидский, Салдухидский, Карский, Шададидский, Мрванидский эмират, а так же Елткузидское атабекство (последный – частю на армянских землях), Икнонийский (последный – частю на армянских землях), Аюбидксий султанат (последный – частю на армянских землях),

5. В 1071-1461 году – Трапизонская империя – в его составе отличалась пехота княжества Амамшена.

[Lion]

Հատված "Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք, գիրք 40"-ից:

1221 հունվարի սկիզբ – Կոտմանի ճ-մ (Կուրի վտակ Կոտմանի ափին, Տերունական ամրոցի դիմաց)

"Իսկ Վահրամը, Գագի տերը, նույնիսկ չկասկածելով էլ ուրիշների փախուստի մասին, մեծ արիությամբ ու դաժանությամբ ոչնչացնելով հակառակորդին, հասավ մինչև Գարդման"

Վարդան Բարձրաբերդցի

Գեորգի IV Լաշայի, ամիրսպասալար-աթաբեկ Իվանե Զաքարյանի, սենեկապետ Վահրամ Քաջ Գագեցու ու Թաղիադեն Թմբկաբերդցու ընդհանուր ղեկավարությամբ գործող Քարթլիի թագավորության բանակը (90.000), նրա կազմում գտնվող Հայ ռազմիկները (մոտ 25.000, այդ թվում իշխանաց-իշխան Վաչե Վաչուտյանը , սպարապետ Բաբեկ, Գրիգոր և Պռոշ Քաջ Աղբակյանները , Լիպարիտ Իվանեի ու Լիպարիտ Էլիկումի Օրբելյանները , Մարզպան Մամիկոնյանը և Գրիգոր Դոփյանը ), ինչպես նաև Գուրգեն IV-ի գլխավորած Լոռու (մոտ 5.000) և Հասան-Ջալալ արքայի գլխավորած Խաչենի (մոտ 5.000) թագավորությունների միացյալ բանակը շարժվեցին [B]Կուրի աջ ափով [/B ]դեպի հյուսիս առաջխաղացող Մոնղոլական կայսրության (30.000 ), ինչպես նաև մամլուք Ակուշի գլխավորած Էլտկուզյանների աթաբեկության (մոտ 10.000) միացյալ բանակի դեմ:
Կողմերը մոտեցան իրար և մարտակարգ ընդունեցին: Քրիստոնյաների բանակի աջում տեղավորվեց Զաքարյանների իշխանության բանակը Վահրամ Քաջ Գագեցու գլխավորությամբ, որի օգնականն էր Լիպարիտ Էլիկումի Օրբելյանը: Կենտրոնում և ձախում տեղաբաշխվեցին Քարթլիի թագավորության բանակը ու նրա կազմում գտնվող Հայ ռազմիկները: Կենտրոնի ղեկավարումը ստանձնեց Գեորգի IV-ը, իսկ ձախին` Իվանե Զաքարյանը: Թշնամու բանակի առաջին շարքում տեղավորվեց Էլտկուզյանների աթաբեկության բանակը, իսկ երկրորդում տեղաբաշխվեցին Մոնղոլական կայսրության բանակի հիմնական ուժերը:
I փուլ – Քրիստոնյաների հեծելազորը հարձակվեց թշնամու բանակի առաջին շարքի վրա և, պարտության մատնելով վերջինիս, ստիպեց դիմել փախուստի արևելյան ուղղությամբ:
II փուլ – Քրիստոնյաների ձախի հեծելազորը սկսեց հետապնդել փախչող հակառակորդին: Այդ ընթացքում, սակայն, Համիդուլա Մանասագոմերցին դավաճանական հարվածով վիրավորեց Իվանեի ձիուն: Արդյունքում սեփական ձիու հետ միասին գետին տապալվեց նաև Իվանեն` խառնաշփոթ առաջացնելով յուրայինների շարքերում ու պատճառ հանդիսանալով հետապնդման դադարեցմանը:
III փուլ – Մարտի մեջ մտավ Մոնղոլական կայսրության հիմնական բանակը` փորձելով օգտվելով քրիստոնյաների ձախի մարտակարգում առաջացած խառնաշփոթից: Բռնկվեց համառ մարտ, որի ընթացքում քրիստոնյաների ձախին ձախից հարված հասցրեց նաև փախուստը դադարեցրած և արևելքից կրկին մարտադաշտին մոտեցած Էլտկուզյանների աթաբեկության բանակը: Արդյունքում քրիստոնյաների ձախը սկսեց պարտություն կրել և աստիճանաբար նահանջել: Դրան հակառակ` կենտրոնում ու մյուս թևում մարտը ընդունեց համառ բնույթ և շարունակվեց բավականին երկար:
IV փուլ – Ցանկանալով բեկում մտցնել մարտի մեջ` Զաքարյանների բանակը անցավ վճռական հարձակման և ջախջախեց թշնամու ձախը: Տեսնելով դա` թշնամու կենտրոնն ու աջը նահանջեցին և, օգտվելով անմիջական հետապնդման բացակայությունից, պոկվեցին հակառակորդից ու կենտրոնացան Վարդանակերտ գավառում:
V փուլ – Զաքարյանների բանակը հետապնդեց թշնամուն ձախի փախչող ռազմիկներին մինչև Գարդման ամրոցի շրջակայքը և ծանր կորուստներ պատճառեց վերջիններիս:
Հայերը կորցրին մոտ 4.000, դաշնակիցը` մոտ 4.000, թշնամին` մոտ 15.000 զինվոր: